De drukkende warmte en het oncomfortabele bed zorgen ervoor dat ik vannacht geen oog dicht doe, letterlijk dan. Hoe ik me ook draai, ik geraak niet in slaap. In de overtuiging dat soezen beter is dan opstaan, blijf ik liggen. Als de wereld rondom je stil is, hoor je alles: de krekels die blijven tsjirpen tot een stuk in de nacht, de vogels die wakker worden en dit onmiddellijk met hun soortgenoten willen delen, een warmteonweer dat opkomt, verschillende keren luid uithaalt om dan met uitdovend gegrommel in het niets te verdwijnen.
Het onweer brengt een koelte in de ochtend, maar ook dan vind ik geen moment m’n slaap.
Met kleine oogjes neem ik een douche. De kinderen zijn allemaal op en hebben goed geslapen. Ook Belinda heeft eindelijk nog eens een goede nacht gehad.
Het is de eerste dag met doenbare temperaturen, ook in de zon. Bij momenten oogt het wolkendek dreigend, maar het lost alleen een beetje gemiezer.
De kinderen hebben de Joepie ontdekt die bij in het zomertijdschriftenpakket zit dat Belinda heeft gekocht voor naast het zwembad.
De rubriek met vragen en antwoorden over seks en relaties is gefundenes fressen voor de oudste kinderen van het gezelschap die op de vooravond van hun puberteit staan. Wanneer is het tijd voor je eerste keer? Doet het pijn? Welk voorbehoedsmiddel gebruik ik best? Finn en Lars horen het Rune allemaal enthousiast voorlezen in de auto op weg naar Poitiers en kunnen niet anders besluiten dan ‘Bah, vies!’ Lune blijft zedelijk stil bij deze expressieve voorleessessie.
Ons eerste bezoek aan Poitiers was met de geflopte lichtshow niet echt een hoogvlieger. De fraai uitgegeven toeristische brochure van Poitiers belooft ons echter een magistraal bezoek door de ‘hoofdstad van de romaanse kunst’. Vooraf heb ik twee apps geïnstalleerd: een gratis audiogids en een speurtocht door de stad op maat van kinderen begeleid door een digitale privédetective.
Ook al ligt de duur van elke uitleg binnen de grenzen van het aanvaardbare, ik laat de audiogids voor wat hij is. Een eerste luistermoment is saai, terwijl er met de voorgevel van de Notre-Dame meer te doen valt volgens mij.
Het interieur van de kerk is heel druk door de vele polychrome patronen die op de zuilen zijn aangebracht. Nog nooit zag ik een romaanse kerk zo uitbundig versierd. Ook het invallende licht door het glasraam achteraan in de kerk werpt kleur op de zwart-witte tegels van het koor.
Het contrast met de gotische cathédrale Saint-Pierre kan niet groter zijn. De kerk straalt niets uit, heeft geen ziel. Ze is bombastisch maar saai, qua constructie en inkleding. We zijn er buiten nog voor we goed en wel binnen zijn.
Tot nu toe hebben we weinig aan de apps gehad die ik vooraf heb gedownload. Ook de tweede app, ‘Portée Disparue’, bleek bij de start niet bruikbaar omdat het stadsplannetje dat we moesten volgen geen enkele straatnaam bevatte en veel te schematisch was getekend om effectief te kunnen volgen. Tijdens onze lunch in bistrot Le Gil leg ik het plannetje van de app naast het echte stratenplan om een en ander op elkaar af te stemmen. Ik vind zelfs het startpunt van de tweede zoektocht niet eens. De idee om met een app de stad te verkennen aan de hand van audiovisueel materiaal op verschillende locaties is zeer origineel, alleen is het wel balen dat je niet eens weet hoe je moet wandelen. Gelukkig is het eten wel dik in orde en origineel gebracht tegen een zeer schappelijke prijs.
Poitiers weet zich goed te verkopen aan de toeristen met fraai uitgegeven brochures, apps en twee (?) toeristische diensten op het plein voor de Notre Dame, maar voor zover wij de stad hebben leren kennen, is de enige echte trekpleister de Notre-Dame zelf. Buiten dit historische stuk is er bijzonder weinig ambiance in de straten.
Na een fabrieksijsje en een bezoek aan een replica van het Vrijheidsbeeld dat een even grote invloed op ons nalaat als het kleine pissende ventje in Brussel op een bus selfiestick-Japanners, trekken we terug naar Breuil Mingot met opnieuw de Joepie als bezighouder.
De Joepie bevat dezer dagen meer dan alleen gossip over tieneridolen en als stijladvies gecamoufleerde reclame voor kleding- en prulariawinkels. De kids laten hun creativiteit volop gaan bij het moderne sprookje met invullijntjes dat een pagina in het jongerenmagazine inneemt. Bij elk invullijntje staat wat ze op de lijntjes moeten invullen. Zo ontstaat voor iedereen een eigen maf verhaal over zijn of haar BFF, met Robbe als voorlezer van dienst.
Dat ze het echt leuk vinden, blijkt wanneer we nog een korte stop maken bij de supermarkt voor een paar inkopen voor vanavond en morgen: iedereen wil in de auto blijven zitten om te luisteren naar de sprookjes van de anderen.
De pastasalades voor morgen worden klaar gemaakt, de auto ingeladen. Voor de laatste keer wordt de barbecue gloeiend heet gezet en duiken de kinderen in het koele water.
De vakantie zit erop. Een week complete ‘zen’ en dat met vijf kinderen, ik had het enkele jaren geleden nooit kunnen denken. Plannen worden gesmeed voor komende vakanties en de rest van de toekomst. Positieve vibes die energie geven.
(7 augustus 2015)
sur ma route 
Geef een reactie