Vide grenier

Die ochtend komt de ontnuchtering. Bij het zetten van de tafel is het zoeken naar twee glazen die hetzelfde zijn, ook de bestekbak is een meltingpot. De microgolfoven moet duidelijk nog uitgevonden worden. De kindertv op zondagochtend schiet eraan over, de bijhorende ochtendsoes voor pa en ma dus ook: het scherm is meer ruis dan beeld en de dvd-speler heeft wel verdacht veel weg van een gold old VHS (daar sta je dan met je dvd-collectie). Er is geen enkele zetel in de woonkamer waarin het prettig zitten is; wie zich hier goed in weet te nestelen, klust in de weekends ongetwijfeld bij in de klokkentoren van de Notre-Dame. De barbecue, een krel dat je doorgaans gratis bij 10 kilo potgrond krijgt bij het begin van het buitenseizoen, is gevuld met houtskool en staat tot aan de rand onder water.

Het verschil met Chateau de Guignes is gruwelijk groot. Het volledige interieur is compleet verouderd, maar de marktprijs van de gites is wél geïndexeerd. De Huisdokter, dat VT4-programma dat eigenlijk op een vrouwenzender thuishoort, zou hier een stevige kluif aan hebben. Alles eruit en de nouveau zou met grote zekerheid de conclusie zijn.

In de SuperU koop ik me een goedkope Bialetti, omdat ik echt geen zin heb om met een stuk antiek koffie te zetten. De verleiding is groot om ineens voor 50 euro een nieuwe basisuitzet van borden, glazen en bestek aan te kopen (want meer hoeft dat niet eens te kosten), maar ik kan me gelukkig inhouden.

Wanneer ik samen met de jongens terugkom op het domein, heeft Els de tuintafel in een zonnig deel van onze kloostertuin gezet. Het zicht op de restanten van de oude muren van het twaalde-eeuwse klooster is prachtig. Wat een decor. Nu weet ik opnieuw waarom we voor deze gite gekozen hebben, maar begrijp ik ook waarom de fotootjes van het interieur postzegelgroot op de site stonden en niet aanklikbaar waren.

Wat van bestek en keukengerei (behalve mijn gloednieuwe koffiepot) op tafel staat, heeft veel weg van het eerste het beste samenraapsel uit de betere kringloopwinkel. Toch smelt de frustratie waarmee de dag begonnen was al snel weg. Op tafel staat een eenvoudig ontbijtje. Boven ons doet de zon er alles aan om door de wolken te breken en het lukt haar zelfs aardig. Op de achtergrond klinkt een fijne selectie Franse klassiekers uit de laptop.

Een uurtje later zijn we in Chinon waar een vide grenier aan de gang is, bij ons beter bekend als een garageverkoop. De grootste rommel krijgt een prijs en geraakt meestal nog verkocht ook, wat telt is immers het sociale gebeuren: het brengt volk op de been. Toch zou ik met wat ik vanmorgen in mijn keukenkast vond van een kale reis terugkomen op zo’n vide grenier.

Opnieuw bekruipt me de gedachte om het mevrouwtje een compleet nieuwe uitzet aan de hand te doen, deze keer voor 10 euro. Een dvd-speler inclusief de SCART-kabel ligt er ook voor 10 euro, maar ik durf hem niet mee te nemen omdat ik niet weet of onze tv in de gite al een SCART-aansluiting heeft. Wat wel meegaat naar de gite (en later naar België, of de restanten ervan) is een fraaie collectie vinyl-singles met onder andere Pour un flirt van Michel Delpech, het nummer dat we bij toeval nu al elke dag één keer gehoord hebben.

Dat we vandaag Chinon bezoeken, heeft alles te maken met de middeleeuwse festiviteiten in het kasteel van Chinon die dit weekend plaatsvinden. Het concert met oude muziek van gisteravond hebben we gemist omdat op dat ogenblik werd uitgelegd hoe we de gordijnen in onze gite moesten open en dicht schuiven. Toch is de namiddag (want ondertussen zijn we al na twaalven) een hit.

Het kasteel is een trefpunt voor middeleeuwse kostuumgezelschappen, acteurs, vertellers en  muzikanten. Er is voor elk wat wils. De allerjongsten mogen zelfs meerijden tussen de bulten van een kameel. Rune gaat er graag op in. Finn is opnieuw de eeuwige twijfelaar, en dus schuiven we niet aan voor hem. Zodra Rune het hoogtepunt van zijn vakantie heeft beleefd (of er moet nog iets redelijk strafs gebeuren), wil Finn ook, maar de karavaan is dan al aan zijn laatste ronde toe.

De standaarduitrusting van het kasteel mag overigens ook gezien worden, toch voor wie kickt op de nieuwste multimediale snufjes in een musealistische context: videoprojecties op alles wat los en vast zit, grote touchscreens, interactieve demo’s die starten als je met je museumgids voorbij een sensor komt. Ja, voor mij is dat ‘kicken’, lieve vrienden.

Chinon zelf is trouwens ook een aanrader, al gaan we er redelijk snel door met uiteenlopende doelen. De kinderen willen absoluut het zwembad, inclusief de schuifaf en de springplank aan de gite uittesten en ik, ik wil me gaan verdiepen in de Chinon, de wijn welteverstaan.

(24 juli 2011)