Om 8 uur eruit om van de ene verbazing in de andere te vallen. Vandaag staan de piramiden op het programma: van de grafkelder van Ti, de kapper van de farao, over de trappenpiramide van Djoser tot de piramiden van Cheops, Chefren en Mykerinos.
De deskundigheid van Mohammed wordt onmiddellijk duidelijk wanneer hij met een steentje in de hand de oorsprong en de groei van de mastaba’s en piramiden op de vloer van de grafkelder van Ti tekent.
De ochtendnevel is ondertussen weggetrokken en we belanden na het bezoek aan Djosers piramide, een van de bekendste bouwwerken van duivel-doet-al Imhotep, in een restaurantje aan de voet van de piramiden van Gizeh. Na de voorgerechtjes zitten we al meer dan overvol, maar om de Egyptische vrienden een plezier te doen duiken we nog in een overheerlijke mixed grill. Dit alles met uitzicht op de piramide van Cheops.
En dan te denken dat de eigenlijke oorsprong van al dat fraais ligt in een zeer praktische oplossing van een fundamenteel probleem. De Egyptenaren waren bang dat jakhalzen aan hun doden zouden zitten, een galgenmaal dus. Daarom namen ze de jakhals als symbool voor de god van de doden (Anubis) en zetten ze bouwwerken op hun graven.
Na een overvloedig middagmaal trotseren we opnieuw het Egyptische verkeer dat qua concept kortweg hierop neerkomt: men neme een teveel aan auto’s, men plaatse daar een ongezien aantal karren tussen en een massa onoplettende voetgangers en straatvegers en schudde dit samen met een eindeloze stroom getoeter en geroep tot een extreem veilige verkeerssituatie waar je als toerist nooit gemotoriseerd aan zou willen deelnemen. Eigenlijk kent men in Egypte maar één verkeersregel: je toetert om aan te geven dat je eraan komt, je toetert als je voorbij wil, je toetert als je op het punt staat de palmen keerborstel van een straatveger omver te rijden, enz.
Gizeh zelf is overdonderend, kolossaal, nooit gezien.
(11 januari 2003)
sur ma route 
Geef een reactie