Augustus kondigt zich aan zoals het hoort: geen wolkje aan de lucht, meer dan 25 graden en een verkoelend briesje.
Omdat de kleinkinderen van de eigenaars ondertussen echte speelvriendjes zijn geworden, blijven we in de voormiddag thuis. Vanmiddag moeten ze immers terug naar hun ouders in Cluny. Al om half tien duiken ze collectief het zwembad in. We kijken met een half oog toe terwijl we licht ontbijten.
Even later zitten ze allemaal achterin de tuin op de petanquebaan. Ze spelen Jeu de Quilles au bâton Franc-Comtois, een spelletje dat uitermate geschikt is voor jonge kinderen. Er staan 12 houten paaltjes op het veld, elk met een getal. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk 50 te gooien. Dat kan door een paaltje om te gooien, dan krijg je de waarde van het paaltje als puntenaantal. Gooi je er meer dan één om, dan tel je het aantal omgeworpen paaltjes en is dat je score. Kom je op een bepaald moment boven de 50, dan moet je terugrekenen, zoals bij ganzenbord.
Als jonge Vlaamse en jonge Franse kinderen samenspelen, krijg je niet alleen een leuke competitie, maar wordt ook hun rekenvaardigheid en de kennis van de andere taal op de proef gesteld, en dat zonder vakantieboekjes.
Baxter komt ook aangestrompeld samen met Christophe. Spurten kan hij niet meer, het beest is ondertussen al de 10 jaar gepasseerd. Een eindeloze tuin waar hij tijdens zijn pensioen af en toe een wandelingetje kan maken, meer heeft zo’n hond niet nodig. Christophe houdt hem kort elke keer hij toch dichterbij de kinderen wil komen. Hij ondergaat gewillig, uit vrees om zijn uitkering te verliezen.
Op aanraden van Christophe rij ik naar Domaine Michel Sarrazin in Charnailles. Volgens hem een van de beste adresjes in de buurt. Ook de Guide Hachette beloont het domein met twee sterren en een goede prijskwaliteitverhouding. Christophe verwittigt me wel dat de wijnboer niet direct een aangename mens is, een beetje hautain ook.
Het moet gezegd: een spraakwaterval is de man niet. Twee keer krijgt hij telefoon tijdens de proeverij en twee keer is het enige wat hij zegt ‘ok’. Ook bij de wijnen is het trekken en sleuren om meer dan die ene zin eruit te krijgen die de wijn zou moeten typeren.
Gelukkig worden de beperkte retorische capaciteiten van de wijnboer ruimschoots gecompenseerd door de kwaliteit van zijn bourgognes.
De kinderen blijven zich rot amuseren in het zwembad en wij kunnen de aangename bries wel appreciëren onder de hoge bomen achter het huis. Het is ook gezellig keuvelen met Christophe. De man is nu twee jaar op rust en is steeds actief geweest in de parketindustrie. Blijkbaar is de Chalonnais een van de grootste productieregio’s in Europa van eiken parket. Nog een wist-je-datje: de Belgen zijn de grootste afnemers van parket, vooral dan van parket die verouderd lijkt. De vele pastorijwoningen in ons land zullen er zeker voor iets tussen zitten.
Met al dat geplons en gekeuvel over parket komt er van het geplande bezoek aan Chalon-sur-Saône niets in huis.
We besluiten alleen de marché nocturne mee te pikken, een traditie uit het zuiden die we voor het eerst leerden kennen in de Lot-et-Garonne. Lokale producenten bieden op een pleintje al hun producten aan tegen de prijzen van op het domein. De gemeente voorziet tafels en stoelen, en soms ook een muziekgroepje, zodat mensen kunnen blijven plakken en er een gezellige avond van kunnen maken.
Christophe en Régine hebben geen weet van een marché nocturne, dus dubbelcheck ik even op de site van Chalon. Inderdaad, vanavond aan de Port de Plaisance zullen verschillende lokale producenten hun producten aan de man brengen. De ‘Port de Plaisance’, dat kan niet anders dan een plezante boel worden daar in de jachthaven. Op eerdere marchés nocturne zijn we soms al redelijk scheef naar huis gegaan, dus is onze (ook letterlijke) honger naar deze couleur locale zeer groot en steken we de onwetendheid van de eigenaars van de gite op de veronderstelling dat het waarschijnlijk de eerste keer zal zijn dat de Chalonezen dit organiseren in deze regio.
Wanneer we de brug oversteken naar de andere oever zien we twee tentjes staan, zo van die partygevallen die iedereen wel ergens in een berging heeft liggen en alleen het licht zien bij een communiefeest. Geen muziek, wel het monotone geluid van de nabijgelegen hoofdweg. De bijdrage van de gemeente is beperkt gebleven tot het leveren van verbodsbordjes die de organisatoren kunnen gebruiken om een aantal parkeervakken af te zetten, zodat hun tentjes zeker kunnen staan. Tafels of stoelen zijn op het eerste, maar ook op het tweede zicht niet te zien. De schragen onder de tentjes staan propvol met streekproducten die niet direct compatibel zijn met elkaar of uitnodigen om er eens gezellig in te vliegen. Geen geur van goed gebakken stukken vlees van een lokale veeteler, maar troosteloze potjes paté. Daar wordt een mens niet vrolijk van.
Deze beschrijving intypen heeft langer geduurd dan onze aanwezigheid op de marché nocturne van Chalon-sur-Saône.
Ligt het nu aan mij, of is er effectief een patroon waar te nemen in de vele ervaringen met toeristische aangelegenheden in deze regio? De Bourgogne heeft naast wijn zoveel anders te bieden: fantastische landschappen, eindeloze rust, een heerlijke keuken, interessante culturele sites en ongeveer de meeste kindvriendelijke activiteiten in een straal van 40 kilometer (alleen al rond onze gite). Alleen, het komt er niet uit. Geen wegwijzers, geen uitgestippelde wandelingen, geen promotie van alle rijkdom, geen ondersteuning van lokale producenten en ga zo nog maar even door.
We steken dus terug de brug over en struinen richting de kathedraal. Op ons gevoelen, want, u raadt het nooit, wegwijzers ontbreken ook hier weer.
Op zich niet erg want de tweetorige kathedraal is van ver te zien. Als je dichterbij komt, vallen direct de grote beelden in het hoogste deel van de torens op. Ik heb al menige uit de kluiten gewassen bidplaatsen bezocht, maar een dergelijke torenbekleding heb ik nog nergens gezien.
De kathedraal oogt zeer fris en nieuw en dat klopt ten dele omdat de voorgevel van deze eeuwenoude kerk in 1828 volledig is vernieuwd, inclusief de monumentale torens. De basis van de kerk is echter veel ouder.
Het plein voor de kathedraal is gezellig druk en staat vol met terrasjes. Naast het geroezemoes hoor je alleen het geklater van de moderne fontein vlak voor de kathedraal en het geschater van de kinderen die er bij deze temperaturen in duiken.
We installeren ons dichtbij de fontein en bestellen drie keer mosselen en een keer hamburger. Voor een menu mosselen à volonté, bereid met Crémant de Bourgogne, voorzien van een lekker potje huisbereide frietjes, een frisse pint en een café gourmand betaal je 25 euro. Voor dat geld heb je bij ons meestal maar een kilo mosselen en wakke diepvriesfrieten.
Als we rond half 9 afrekenen, blijven de lokale Chaloniërs toestromen op het plein. Ze installeren zich dichtbij de fontein en bestellen ‘alvast’ een voorgerecht. De avond is nog jong.
(1 augustus 2013)
sur ma route 
Geef een reactie