De draaitelefoon wekt ons te vroeg.
Een bezoek aan de tempel van Edfoe staat ons te wachten. Uit schrik voor een allergieaanval neemt Els de nodige doses Zyrtec en Telfast en rijden we met een minibusje naar de tempel in plaats van met de koets.
De Horus-freaks komen aan hun trekken met de fraaie reliëfs en grootse beelden van de valkengod. De tempel is vooral bekend van zijn enorme pylonen en de perfect bewaarde naos, de nis in het ‘heilige der heiligen’ waarin het godenbeeld staat. Verborgen tunnels leiden rechtstreeks tot de sacrale kamer.
De chauffeur van het minibusje pruttelt tegen wanneer we hem 20 Egyptische ponden geven voor de heen- en terugtocht, maar Mohammed ziet dat het goed is.
Na de lunch genieten we van een platte rust tot we in Kom Ombo aanmeren. Het is er een drukte van jewelste zo tegen valavond aan. We worden het hof gemaakt door opdringerige verkoper(tje)s, maar passen consequent onze ondertussen aan de perfectie grenzende vaardigheid van het negeren toe (met de klemtoon op de tweede ‘e’).
Gauw een 200 ASA-filmpje in de camera, want er staan weer een aantal verrassingen op het programma. De Kom Ombo-tempel is gewijd aan twee goden, vandaar dat de tempel een dubbele opbouw heeft in een extreem doorgetrokken symmetrie.
Andere blijde verrassingen zijn de gekleurde architraven, de Nijlmeter buiten de tempel, afbeeldingen van barende vrouwen en de ondertussen ook al gekende verborgen gangen en tunnels. Via deze tunnels konden de priesters de farao in het oog houden als die kwam offeren. Af en toe antwoordden ze ook rechtstreeks aan de farao op vragen die hij aan de goden stelde. Een orakel dus.
We wurmen ons terug naar de boot voor de afvaart naar Assoean. Te laat komen mag niet omdat het schip nog een trip door het donker voor de boeg heeft. De Nijl staat op zijn laagste punt in jaren en daarom moet er zelfs naar de bevaarbare diepte gepeild worden.
(14 januari 2003)
sur ma route 
Geef een reactie