Vroeg uit de veren om de Philae-tempel per motorboot te bereiken. Deze tempel werd vroeger vaak tot de helft overspoeld bij hoogwaterstanden. Om hem te beschermen heeft men de tempel naar een hoger gelegen eiland gebracht. De sporen van het uitslijpen van de zuilen, beelden en muren zijn nog perfect zichtbaar. Het resultaat van deze grote LEGO-operatie is verbluffend.
De Philae-tempel werd na de Egyptische periode omgedoopt tot Koptische kerk. Een groot aantal hiërogliefen moest er daarom aan geloven. Overal werden Koptische kruisen aangebracht en er werd ook, naar analogie met de Egyptische traditie, een nis uitgehouwen voor de god en men plaatste er ook een offertafel voor.
Wanneer we opnieuw aanmeren worden we nog maar eens bezwermd door opdringerige verkoopjochies en hun (groot)vaders. De grootste prullen proberen ze aan de man te brengen en meestal lukt dat nog ook. Voor waanzinnige prijzen (zowel positief als negatief) worden lokale ‘handmade’ beeldjes, kettinkjes, snaarinstrumentjes van de hand gedaan. Het zijn zo van die prullaria die je als toerist meebrengt voor vrienden, kennissen of familie om hen er een pleziertje mee te doen, maar dat pakt meestal anders uit. De souvenirs belanden in een doos in een kast achter een deurtje dat al jaren hardnekkig klemt en de mensen voor wie je de kleinoden hebt meegebracht, nodigen je niet meer uit voor je verjaardag, komen nooit meer op bezoek of onterven je.
Sommige medereizigers wagen zich ook aan zuiderse kledij. Een aantal dames lijken net weggelopen van de set van een foute Egyptische B-film. De helft van de bus ziet eruit als Cleopatra of Ramses wanneer we richting Assoeandam tuffen. De dam is 3,8 kilometer lang, 111 meter hoog en bevat 17 keer meer steen dan de piramides van Gizeh samen. Dat wil al iets zeggen. Het Nassermeer dat ontstond bij de bouw van de dam is 500 kilometer lang en zorgt met haar waterkracht voor 35% van de stroom in Egypte.
Prachtig! Uniek gewoon! Zeker als je deze perfectie in het bouwkundig denken vergelijkt met wat de doordeweekse Egyptische aannemer heden ten dage durft op te trekken. De idee vandaag de dag is heel eenvoudig: bouw volgens het duiventilprincipe. Verwerk heel veel beton, raap her en der steenpuin, bakstenen en andere bruikbare materialen op en zet ze op elkaar met iets dat op mortel lijkt. Als het goedje droog is, smeer je er een dik pak plamuur over om de schamele constructie te camoufleren. Klaar!
Dit principe zorgt ervoor dat in zes jaar tijd het inwonersaantal van Assoean met een derde kan toenemen.
Na de dam bezoeken we een authentieke papyrushandelaar. Op zijn eigen didactische manier bespreekt Mohammed kort hoe papyrus gemaakt wordt en wat het verschil is tussen echt papyrus en de rommel die ze op elke straathoek slijten. Om het nageslacht te dienen brengen we een leeg papyrusvel en een beschilderd exemplaar met het oog van Horus mee naar ons Vlaanderenland.
Vlak voor de lunch kijken we nog even of de onafgewerkte obelisk er nog ligt. Het gevaarte meet 42 meter en zou ongeveer 1200 ton gewogen hebben als ze hem helemaal hadden afgewerkt. De oude Egyptenaren merkten echter al snel dat er barsten zaten in de steen. Daarom lieten ze hun ovalen diorieten hamers liggen en gingen ze een theetje drinken.
Na de lunch bezoeken we het Kitchenereiland. De tropische plantentuin is een oase van rust op de grens van de Sahara en de Nijl. Vooral de terugtocht wordt ’s avonds bij het diner besproken. Een 12-jarig jongetje had immers de hele boot op stelten gezet met zijn opzwepende muziek en had de dames zover gekregen dat ze de boot ronddansten, ook al stelde die niet veel voor en was de stabiliteit vaak ver te zoeken. We hadden gezongen en gedanst, er was gebedeld om kauwgom en euro’s én, hoe kan het ook anders, er was een drietal zaken met prullaria openbaar verkocht.
’s Avonds bij het binnenkomen in het restaurant merken we dat er ongeveer een glas wijn uit onze fles van de vorige dag verdwenen is. Bij twee andere koppels is er nog meer verdwenen. De brave keukenmoslims zijn zich van geen kwaad bewust en doen of hun neus bloedt. De gids zou het probleem oplossen. De restaurantverantwoordelijke is de rest van de avond nerveus en da’s nog zacht uitgedrukt.
(15 januari 2003)
sur ma route 
Geef een reactie