Toen we de gordijnen opentrokken van het B&B-hotel die zaterdagochtend zagen we de weersvoorspellingen voor Orange uitkomen: regen, en het zag er niet naar uit dat die snel zou wegtrekken. Onze dag in Orange viel in het water.
Christophe Valat, wijnboer van de Saint-Maurice en eigenaar van de twee gites op zijn wijndomein zag er geen problemen in dat we een pak vroeger dan voorzien zijn immense oprijlaan zouden oprijden. Orange konden we morgen ook nog doen.
Christophe, een veertiger met een relax-take-it-easy-houding in de meest positieve zin van het woord verwelkomende vier uitgeregende honden op zijn domein. ‘Doe maar, wandel maar zover je wilt, zover je kunt; alles hoort bij het domein. Gebruik ook alles waar je zin in hebt: het grote zwembad, de verschillende tuinen en terrassen, de barbecueplek met eigen keukentoestellen. Doe maar. Als je ergens deze week zin hebt in een door mij geleid bezoek en een proeverij, laat het maar weten, dan maak ik tijd.’
Hij stelde ons ook gerust: de regen is maar voor even. En ja hoor, die namiddag was er geen spat meer te zien en konden we Laudun gaan verkennen. Op zich is er geen bal te zien in het dorpje, behalve dan de Provençaalse rust die ieder straatje, elke klimplant en alle bewoners uitstralen. De laatste druppen waren nog maar net verdwenen en ze waren alweer aan het jeu-de-boulen.
(17 mei 2008)
sur ma route 
Geef een reactie