Op mijn tocht voor ovenvers brood heb ik vanmorgen twee compagnons de route. Rune en Finn genieten mee van de ochtendlijke puurheid van het Massif des Maures. Van de ergernis dat we in the middle of nowhere zitten en het gereken hoe lang het duurt eer je in de bewoonde wereld terechtkomt, blijft nog maar weinig over. Bij onze aankomst precies een week geleden zaten de omstandigheden niet direct mee: we hadden er een lange autorit opzitten, de rally duurde langer dan gepland waardoor we de omgeving van het domein niet op konden en als klap op de vuurpijl duurde het bijna een uur in het donker voor we het domein gevonden hadden. Een week later lijkt een rit naar het dorpje zo voorbij, zijn we gewend geraakt aan de soms scherp kronkelende wegen en meer nog: we raken elke dag nog meer betoverd door de eindeloze zichten en de ongerepte natuur.
Gepakt met een gesneden brood, een baguette, enkele beignets en een fijn lokaal ontbijtdessertje komen we een klein uur later opnieuw aan op Les Claudins. De laptop zorgt zoals steeds voor een aangepaste opener van weer een stralende dag: Dos Cervesas por favor van Tom Waes. Het is dé hit van onze vakantie hier. Rune, en ondertussen ook Finn, zingt het nummer naadloos mee en we zijn van plan om er volgende week ook gebaren bij te verzinnen. Voor de rest speelt de muziekbibliotheek in Windows Media Player ad random. Alsof God (die hier ook ergens in de buurt moet wonen) ermee gemoeid is, worden alleen loungie en rustige Franse songs geselecteerd tijdens ons ontbijt: Gilbert Bécaud, Michel Delpech, Gerard Lenorman, noem maar op, ze passeren allemaal de revue.
Vandaag voeren we uit wat we gisteren beslist hebben: we schrappen redelijk drastisch in ons programma. Antibes met het zeedierenpark wordt geskipt wegens veel te duur en het waterpark doen we niet omdat het gesloten is. Ook door de planning van de komende dagen zijn we gisteravond met de zeis gegaan: Nice, Monaco en Montecarlo zijn allemaal voor een latere keer. Elke dag zat zo stampvol dat we waarschijnlijk over een week met reisstress waren thuisgekomen.
Wat komt er dan in de plaats hoor ik je denken? Wel, daar kan ik kort in zijn: zo goed als niets. We hangen rond aan het zwembad, komen er eindelijk toe om meer dan 10 pagina’s te lezen in een boek en spelen nog wat met de ballen.
Het enige wat we vandaag buitenhuis presteren, is kuieren op een brocantemarkt midden tussen de wijngaarden aan de voet van Grimaud. We zijn er niet alleen. De parking, wat niet meer is dan een braakliggend wijnterrein, staat afgeladen vol met ik schat zo’n 500 auto’s. Tel per auto een drietal personen en je hebt een beeld van de drukte die een brocantemarkt op het Provençaalse platteland teweeg brengt. Meer dan 1000 kooplustige vlooienfetisjisten, kruimelkenners en rommelzoekers zijn er tegelijk op zoek naar de koop van hun leven. Naast de antiek- en brocanteverkopers die ook professioneel hiermee bezig zijn, mag iedereen die beschikt over een oud tafellaken of een sprei waar het koopwaar op uitgestald kan worden, een standje opzetten. Veel mensen komen er eerst wat spullen van de hand doen en gaan daarna met het pas verdiende geld op zoek naar nieuwe snuisterijen, zo ook Veronique, de moeder van Alessandro die een echte kenner en liefhebber is van dit soort marktjes.
Er staan heel veel mooie en authentieke dingen tussen, maar jammer genoeg ontbreekt het ons aan ruimte in de auto om deze tuinprullaria mee te nemen naast onze kinderen, onze bagage en de aangekochte kartons wijn. Toch steekt één bordje me de ogen uit: een oud straatnaambordje met de naam ‘Impasse de l’église’. Dat zou mooi hangen bij het begin van onze oprit. In alle betekenissen lijkt het me de beste plaats om het bord een nieuw leven te geven, alleen weet de verkoper ook de marktprijzen redelijk goed naar boven af te ronden: quatrevingt-dix. Ik laat het bordje voor wat het is en bedenk me dat ik voor dat geld zo’n 40 liter excellente rode wijn van Val de Gilly kan kopen.
Voor de rest, zoals gezegd, drijft de zondag rustig voorbij, net zoals de wolken die ’s avonds proberen om onze dagelijkse afspraak op ons terras te bemoeilijken met gespetter. Het blijft echter bij enkele goed geprobeerde druppels.
Morgen zal de dag ook op siesta-modus verlopen aangezien Finn de nacht ingaat met 39,9° koorts.
(6 juni 2010)
sur ma route 
Geef een reactie