Hallo, met Sanne van ATV

Dat Olivier en Tinne Belgen zijn, merk je aan het ontbijt. Reeds in de traphal komen geuren je tegemoet die je doen verlangen om de oorsprong ervan te achterhalen. Koffie, dat is duidelijk, maar er wordt ook duidelijk iets gebakken.

Bakken, daar doen de Fransen niet aan, toch ’s ochtends niet. Een gekookt eitje is echt wel het maximum dat Franse gastheren en -dames van hun fornuis halen in de ochtendlijke uren, laat staan dat ze iets zouden gaan bakken in boter of olijfolie.

Olivier gidst ons door het ontbijtbuffet: zelfgemaakte confituur, kakelvers brood, yoghurt, enz. Tot zover kunnen onze zuiderburen nog volgen, maar dan komt het: verse muffins, Brusselse wafels die wegsmelten op je tong met een kwakje heerlijke slagroom, lokale kazen en paté. Ja, dit is toch echt wel een graad of vijf hoger.

We kijken uit op de vallei terwijl Louis Armstrong ‘La vie en rose’ uit z’n keel schraapt om dan het muzikale stokje door te geven aan Aretha Franklin en andere muzikale goden. De ontbijtplaylist van het koppel is in combinatie met de spontane aanvoer van Nespressootjes het ideale tegengif tegen ochtendhumeur.

Een ochtendhumeur is bij ons verre van te bespeuren. We hebben onze cognac ingeslagen, hebben genoten van de b&b, ook al was het maar voor één nacht, en nu zetten we koers naar de Champagne.

We zijn nog maar net op de autostrade wanneer een onbekend nummer ons probeert te bellen.

Hallo, met Sanne van ATV.

Belinda en ik kijken elkaar verbaasd aan.

Ik wil graag jullie reactie op de rechtzaak die Antwerpen Proeft tegen jullie inspant.

Blijkbaar is vanochtend door de organisator van Antwerpen Proeft een persbericht verstuurd via Belga over de polemiek waar we nu al drie weken onder de radar mee bezig zijn. Eind mei ontvingen we een aangetekend schrijven van hen waarin ze aankondigen dat ze exuberante bedragen van ons eisen als we niet afstappen van de naam ‘Halle Proeft’. Op alle communicatie vanuit Antwerpen Proeft hebben we steeds correct en tijdig gereageerd, maar op onze vragen naar duiding was tot op heden geen antwoord gekomen. We zijn dan ook verbaasd dat Antwerpen Proeft het ineens in de pers gooit.

Een interview met ATV is echt niet iets waar we nu op zitten te wachten. We zitten zelf op honderden kilometers van huis en we hebben geen zicht op de agenda van de andere mensen achter Halle Proeft.

Ik raad toch aan om te reageren, want ik ga het nieuws sowieso brengen en dan komt alleen Antwerpen Proeft aan het woord.

Vanaf dat moment begint een telefoonmarathon die ervoor zorgt dat de batterij van mijn iPhone in energiebesparende modus moet gaan ter hoogte van Epernay.

Fries neemt de honneurs waar voor het interview, ondertussen hangt Het Laatste Nieuws aan de lijn en start Gazet van Antwerpen met mailen. Ondertussen proberen we ook het thuisfront te verwittigen dat er niemand in paniek slaat en hebben we telefonisch overleg met Fries.

Eén voordeel: de tijd vliegt vooruit. Het lijkt of we maar net in de auto zijn gestapt en we zijn al bijna in Cuis waar we voor dit weekend de 4 chambres d’hôtes hebben gereserveerd van Camille Grellet. Camille Grellet is al enkele jaren onze ‘huischampagne’: degelijk spul voor een zeer betaalbare prijs.

Een kwartier later komen Jurgen, Sinneke en tante Leen aan en even later ook May en Jef. Elk van ons heeft er de nodige verkeersellende opzitten, maar toch komen we bijna samen aan. Er zijn terreurcontroles, politiebusjes proberen zich in colonne tussen het andere verkeer te wringen op weg naar een of ander voetbalstadion voor een EK-match en uiteraard is er ook het regenweer dat bij de meeste onervaren chauffeurs een remreflex oproept.

Toch is de sfeer van bij de eerste tel perfect. We kunnen gaan proeven en starten onmiddellijk met een toppertje. Dhondt-Grellet in Flavigny is een van de vaste proefadresjes in de Champagne. En voor wie denkt: wat heeft dat nu voor zin om elk jaar bij dezelfde langs te gaan? Het is belangrijk om goed en grondig te ruiken, te kijken en te proeven en in voldoende mate, want elk jaar verschilt de smaak lichtelijk. De millésimmés van Dhondt-Grellet zijn niet goedkoop, maar smaken goddelijk en ook de instapchampagnes zijn de ideale opener voor een champagneweekend.

Voor Jurgen, Sinneke en tante Leen is het de eerste champagneproeverij bij een champagneboer. En die valt duidelijk in de smaak. De smaken in het gezelschap liggen niet in dezelfde lijn en de favorieten van de een blijken niet de favorieten van de ander, maar dat is niet erg. Sterker nog: het is de beste manier om van het vooroordeel af te geraken dat bubbels bubbels zijn. De smaakverschillen zijn er wel degelijk.

De wijnboer die ons laat proeven, is dit duidelijk niet gewoon. Waar in het verleden zijn vrouw ons door de champagnes gidste, honderduit meejepte en steeds een glaasje meenipte, zit hij er een beetje verloren bij. Toch in het begin. Wanneer hij door heeft dat een aantal van ons hier al een aantal keren geweest zijn, begint hij te ontdooien. Op het moment dat hij mijn wijnkelder ziet op VinoCell en zijn vroegere millésimés ziet blinken op foto, is hij gelanceerd en begint hij goed mee te praten en duiding te geven.

Gepakt met enkele kartons checken we in bij Camille Grellet. Sabrina, de gastvrouw leidt ons rond in ons huis voor de komende dagen. We hebben elk een fraaie kamer met boxspring, regendouche, wc en een klein zithoekje. De verduistering is elektrisch te regelen en er is ook airco op de kamers. Daarnaast is er een keuken, een eetkamer, een salon en een groot privéterras met een lange tafel en een loungeplek voor ons allemaal. In de ijskast heeft ze alvast twee flesjes bubbels koud gelegd van het huis, letterlijk en figuurlijk.

We kraken alvast één flesje als aperitief. Sabrina reserveert ondertussen voor ons in La Sardaigne in Epernay, een zeer betaalbare zaak waar je voor 14 euro een volledig menu kunt eten inclusief dessert en koffie. Het eten is prijskwaliteit zeer ok, ook voor wie zelf een voorgerecht en hoofdgerecht kiest.

Tijdens het voorgerecht belt Fries me op. Of ik ATV al gezien heb? Hij is zelf aan het musiceren op een festival en heeft de reportage zelf maar snel kunnen bekijken, maar hij dacht wel dat hij het er goed vanaf had gebracht en dat Halle Proeft er goed was uitgekomen.

Wanneer we ’s avonds afsluiten op het terras met de nodige bubbels kijken we samen naar de reportage. Het contrast tussen de geïnterviewde antagonisten kan niet groter zijn: waar Fries met argumenten komt op een sympathieke manier, blaft de Antwerpse organisator de micro toe. Zijn taalgebruik choqueert onze reisgenoten en wij zijn er ook wel even stil van: ‘argumenten van mijn kloten’, ‘geld in de Schelde gooien’, ‘de opbrengst opzuipen’. Even later checken we even de facebookpagina van Halle Proeft. Die blijkt te ontploffen. Ook in Halle wordt duidelijk verontwaardigd gereageerd.

Iedereen is het er over eens: Fries heeft het subliem goed gedaan en we zijn zeker goed uit de reportage gekomen. We klinken erop met enkele glazen bubbels terwijl anekdotes worden opgerakeld uit lang vervlogen tijden.

(10 juni 2016)