Een stevig warmteonweer had me gisteravond naar binnen gejaagd toen mijn soortgenoten al lang onder de lakens lagen.
De weekendnacht verloopt even rommelig boven het oude schooltje. Geregeld een lichtflits en Thor die zich niet zomaar wil laten inpakken door al dat stroboscopisch geweld.
Eigen aan onweer is dat de temperatuur daarna naar aanvaardbare normen teruggeschroefd wordt. Deze keer schroeft Celsius net iets te ijverig aan zijn Engelse sleutel. We worden wakker net onder de 20 graden en de rest van de dag flirt de temperatuur met dit startpunt. Van de veertiendagenvoorspellingen op de weersites worden we allesbehalve vrolijk. Waar ze gisteren nog droog en gemiddeld 25 graden aangaven voor onze eerste vakantieweek, staat de teller nu op regen en 20 graden of er net onder. En dat voor een veertiendagenvoorspelling! Waarschijnlijk eindigen we onze trip eind volgende week in de sneeuw en had ik best moonboots bij in de dakkoffer gedrukt. (diepe zucht)
Vakantie, en zeker in Frankrijk, moet zon hebben. Je kijkt er een jaar lang naar uit tussen alle Belgische plensbuien, warmteopstoten en wisselvallige ‘four-seasons-in-one-day’-momenten door. En dan ben je eindelijk hier en zit je net als vanmorgen met regenweer.
Op een of andere manier slagen de Fransozen erin om telkens weer je gezicht op zon te krijgen. Het gekuier op een uitgeregend marktje in Objat bijvoorbeeld waar we neerstrijken net voor de middag. Alles kun je proeven: worst, kaas, wijn, caramelcrème voor op pannenkoeken of gewoon op de boterham.
Met een vaatje rode wijn, twee flessen dessertwijn, aardbeien, een portie konijn en paella verlaten we opgekikkerd het marktplaatsje. Voor de lunch zwemmen we tussen de buien door naar Pompadour, naar “Le 7”, een zaak die gerund wordt door een Brits koppel dat betere oorden heeft opgezocht. We krijgen er een rijkelijk en copieus menu voorgeschoteld voor maar 22 euro: een slaatje, een tagliatelli en dessert achteraf.
Voldaan, in de letterlijke zin van het woord, pikken we nog de start van de paardenrace in Pompadour mee.
Wanneer we aan de gite arriveren, valt net de laatste druppel in het zwembad. De zon verschijnt voorzichtig terug en de rest van de namiddag is het aangenaam vertoeven rond het zwembad. De ligzetels zijn een perfect biotoop voor de siësta van de papa’s van dienst.
De kinderen wachten op zolder op een droog gazon, met een film van Samson & Gert op groot scherm. De eerste keer trouwens dat de installatie wordt uitgetest. Pas met de aftiteling verschijnen de eerste kindergezichtjes in de deuropening om te kijken of het weer zich al in ‘zwemmodus’ heeft gezet. Rune zit er zoals gebruikelijk als eerste in en komt er als laatste weer uit.
De waterpistooltjes doen ook hun ding. Ante spuit ijverig naar bloemen, bomen en waterkiekens in en rond het zwembad en ziet ook iedereen die niet in zwemplunje zit te genieten van een glas witte wijn rond het zwembad aan als target voor een goed gemikte waterstraal. Het levert haar een kletsnat pak op wanneer Koen haar het zwembad in kiepert.
De paella en het konijn worden binnen genuttigd. De temperatuur neemt na de zwempartij immers opnieuw een duik en er steekt wind op. Toch is het binnen niet minder gezellig. Koen toont zich Rummikub-kampioen wanneer de kids in hun bed liggen en ik laat het gezelschap kennismaken met de combinatie Roquefort-dessertwijn.
(8 juli 2012)
sur ma route 
Geef een reactie