12de-eeuwse muziek van Léonin lijkt wel gemaakt om je te begeleiden langs de soms steile heuvelruggen op weg naar Plan de la Tour. Op iets meer dan een half uur rijden, stijgt de temperatuur met drie graden, zodat we rond de middag een kleine 30° optekenen in Toulon.
Toulon is een grootstad die haar lokale charme heeft weten te bewaren. We starten dan ook met de dagelijkse markt op La Fayette en slaan groenten, fruit, tapenades, olijven en nog van dat lekkers in. Een bord tapas en antipasti aan de haven stillen onze honger of is ‘onze goesting’ beter verwoord?
In Toulon schuifelen we zonder doel door de authentieke straatjes en steegjes van de oude binnenstad. Pastelkleurige gevels met houten luikjes, was die op de vensterbank hangt te drogen en straatlantaarns die in het midden van de straat meewiegen met de weinige wind. Combineer dat met de vele pittoreske pleintjes waar platanen standaard aanwezig zijn en lachende gezichten. Dit is het beeld waar reportagemakers van Vlaanderen Vakantieland naar op zoek zijn als ze een Zuid-Franse stad bezoeken.
Even later zoeken we het hogerop wanneer we met de télépherique de hoge heuvels rond Toulon beklimmen en genieten van het uitzicht over de grootstad.
Ook Finn zoekt intussen hogere oorden op. Hij voelt heet aan. Hoeveel koorts hij precies heeft, weten we niet op dat moment maar dat hij koorts heeft, weten we zeker. De geplande wijnproeverij in Puget-Ville in de namiddag valt dan ook redelijk snel in het water.
Na een uur zijn we terug op het domein en vragen we aan de eigenares naar een dokter in de buurt. In Plan de la Tour stappen we de kleine, maar redelijk drukke wachtkamer binnen. Het is onmiddellijk duidelijk: iedereen kent er iedereen en spreekt elkaar aan. Ook wij worden al snel bij de gesprekken betrokken, mede door de toenaderingspogingen van Finn naar de ‘locals’; ondanks zijn 40,1° koorts weet hij de aanwezige dames te charmeren en betrekt hij ze in zijn spel met een plastic strandbal. Mét effect trouwens: een vriendelijke dame laat ons even later voorgaan bij de dokter. De dokter zelf heeft een organisatorisch probleem. Stapels papier en andere kantoorspullen zijn laat het op zijn Frans zeggen ‘aléatoir’ geschikt. Voor de rest is de dokter qua gadgets mee, getuige zijn iMac en iPhone.
De diagnose is snel gemaakt: een ‘angine’. Normaal verketteren we antibiotica maar het beetje egoïsme dat ons eigen is, verkiest toch deze stormkuur boven een vakantie op standby-modus gedurende enkele dagen. Wanneer we afscheid nemen van de vriendelijke dokter krijgen Rune en Finn een snoepje; ondenkbaar bij ons, standaard hier in de Provence. De beugelbende, de anti-gaatjes-in-je-melktanden-brigade en een pak overbezorgde moeders zou in Vlaanderen onmiddellijk Kind & Gezin optrommelen. In Frankrijk gaat het er even anders aan toe en primeert het gezond verstand: naar de dokter gaan is nooit plezierig, noch voor het zieke kind, noch voor zijn broer die ook braaf moet zijn in de wachtkamer en in de praktijk, dus is een snoepje niet meer dan gepast.
Bij de apotheker in Plan de la Tour worden we al snel aangesproken door een dame die ook in de wachtkamer zat. Ze was oprecht bezorgd: ‘Alles gaat toch goed met jullie kind?’ Even later op het dorpsplein wil ook de dame die ons liet voorgaan bij de dokter weten hoe het met Finn is. Een dergelijke hartelijkheid lijkt evident, maar in deze drukke tijden komt het maar weinig voor. Zet er het panorama bij van het marktje met platanen voor het gemeentehuis waar het enige geluid op de achtergrond bestaat uit een borrelende fontein en enkele locals die hun verhaal doen terwijl ze met hun armen staan te dirigeren, en je weet dat het hier gewoon buitengewoon wonen moet zijn.
Ook de buren op het domein waren ‘gealarmeerd’ door de eigenares en komen onmiddellijk informeren wanneer we jeu-de-boulen naast onze gite. Het koppel uit Herselt is maar een week op het domein en verkent vooral de streek in de onmiddellijke omgeving. Met een redelijk gedetailleerde stafkaart weten ze hun dagindeling redelijk goed in te schatten. ’s Avonds beslis ik met de toeristische raadgevingen van het koppel en hun stafkaart om alvast Grasse en omgeving van de planning te schrappen en Grimaud er met stip op te zetten. Morgen zullen we zien of we er goed aan hebben gedaan hun raad te volgen.
(1 juni 2010)
sur ma route 
Geef een reactie