De voorlaatste dag op het domein. Om te vermijden dat we een halve voorraadkast en een groot deel van de ijskast mee naar huis moeten nemen, maakten Els en ik gisteravond een beperkt boodschappenlijstje om wat er nog is aan te vullen zodat we de komende dagen op een deftige en zelfs culinaire manier kunnen overleven. Als snel bleek dat alleen voor de barbecue van morgenavond nog brood en vlees gekocht moest worden. Voor vandaag is er niets nodig, dus in tegenstelling tot de voorbije dagen kopen we geen etenswaren op de markt.
Ons marktbezoek in Le Lavandou heeft dan ook meer te maken met de verjaardag van moeke die er stilaan zit aan te komen. We kopen een pak lokale producten die voor een fijne zuiderse sfeer zullen zorgen op haar terras, want ook in België moet het ooit eens zomer worden.
De marktkramen worden driebiggetjesgewijs bijna weggeblazen. Het lijkt erop dat we de vakantie afsluiten zoals we hem hier gestart zijn: met een stevige permanente wind die geregeld nog eens extra uithaalt. Het geluid van opzwepende commerçanten en marktbezoekers die druk gesticulerend hun woorden kracht bijzetten, wordt dan ook bij elke extra rukwind onderbroken door het gekletter van goedkope prullaria die tegen de straatstenen donderen. Andere marktkramers lijken geen last te hebben van de forse uithalen van de wind, zelfs hun dunnen sierflessen blijven kaarsrecht naast elkaar staan terwijl iets verder een volledig kraam met zomershorten voor 5 euro tegen de vlakte gaat.
Rune krijgt op de markt zijn eigen petanquehoed en is apetrots op deze alvast vestimentaire stap voorwaarts in zijn persoonlijke ontwikkeling.
Toch durven we het niet aan om hem de hoed overdag te laten dragen. Onze ervaring met een van de vliegers gisteren en de niet aflatende stroom van ontgoocheling die Finn daarop losliet, doen ons vermoeden dat Rune minstens even onder de voet zou zijn als de wind zijn hoedje metershoog zou opnemen en ergens op een terras van een appartement zou neergooien.
De boodschappen worden daarom eerst uitgeladen in de koffer voor we op zoek gaan naar een plek om iets te eten. Na de lunch kuieren we wat rond in de fijne straatjes rond de kerk van Le Lavandou. Het bulkt er van de fonteinen, maar ook de terrasjes en koopwarenkraampjes zijn zoals gebruikelijk goed vertegenwoordigd.
Centraal in het dorpje liggen onder enkele rijen platanen verschillende petanquebanen. Sinds Rune de kunst van het jeu-de-boulen onder de knie heeft, intrigeert het spel hem mateloos, zeker wanneer ook ‘grote mensen’ dit als tijdverdrijf spelen en hier enorm in opgaan. De senioren die het ene balletje na het andere met een grote nauwkeurigheid neergooien op het okerbruine veld alsof het een precisiebombardement in Dresden betreft, kunnen dan ook op heel wat jeugdige belangstelling rekenen. Sinds vandaag weten we overigens dat het kleine balletje een cochonet heet.
Voor we opnieuw richting ons domein rijden, passeren we nog even langs Domein de la Sanglière, een domein waar Swa en Bertus eerder al onder de indruk waren geraakt van degelijke wijnen. De wijnen zijn er inderdaad zeer lekker, maar de prijs is evengoed mee geëvolueerd. Daarom is mijn besluit zeer overtuigd: morgen keer ik terug naar Val de Gilly om er nog eens te nippen van de rode wijnen en een extra voorraad in te slaan.
Vanavond vindt de finale van Mijn Restaurant plaats in Vlaanderen, en ook hier tegen een achtergrond van groen bedekte heuvels waar wijngaarden aanlokkelijk staan te pronken worden hogere registers open getrokken. De ‘restjes’ uit de ijskast en de voorraadkamer vormen samen een drie-, en afhankelijk van de recensent, mogelijk zelfs een viersterrengerecht. Als voorgerecht mosseltjes op de barbecue met look, kaas en peterselie. Als hoofdgerecht warme worteltjes en overheerlijke groene asperges op een bedje van correct gegaarde rijst, begeleid door een citron-beurresaus. Zet er nog een lekker glas witte wijn naast en Peter Goossens … kom maar op met die helikopter.
(10 juni 2010)
sur ma route 
Geef een reactie