Bestialiteiten

Het eerste deel van de vakantie nadert zijn einde. Rune en Finn hebben het tot nu toe schitterend gedaan. Het is toch altijd een beetje afwachten. Gaan ze de lange autorit naar de gite nog wel pikken, ook al glijdt Ice Age en de nieuwe Shrek voor hun ogen voorbij op de tv’tjes van tante Nadine? Gaat Finn, gezien zijn op zich al meegaande karakter, het gemis van een buggy niet te veel laten voelen aan zijn medereisgenoten? Wanneer komt het moment dat ze het programma van pa en ma niet meer enthousiast blijven volgen?

Tot nu toe compleet onterechte vragen. Hopelijk houden we het zo de komende jaren.

Onze uitstap van vandaag staat, met uitzondering van een korte stop in Saumur voor het proeven van wat bubbeltjes, volledig in het teken van de kids.

We trekken naar de zoo van Doué-la-Fontaine. Het unieke van dit dierenpark is dat de meest ‘kooien’ en domeinen zijn uitgehouwen in de aanwezige natuursteen. Waarschijnlijk dé win-win-deal die de uitbaters konden sluiten met lokale aannemers die op zoek waren naar natuursteen in de meest zuivere vorm. ‘Als jij de steenmassa eruit haalt volgens ons plan, mag jij de natuursteen hebben. Wij stoppen er daarna onze neushorens, pinguïns, beren en leeuwen in.’

Zo gezegd, zo gekapt. Het duurt zo’n 5 uur om het volledige parcours af te leggen. Met een weinig eerder geziene energie lopen de kinderen van het ene domein naar het andere. Alle dieren hebben er de ruimte om hun ding te doen. Niet het opeengepakte gevoel dat je bij de gemiddelde stedelijke dierentuin krijgt.

Wat me ook telkens verbaast, zijn de specifieke interesses van kinderen. Geef hen een bruineberengezin, gieren die in volle vrijheid lopen en vliegen tot op minder dan 30 cm van je vandaan, gibbons die Tarzangewijs slingerkunstjes doen en op het applaus van hun publiek rekenen en indrukwekkende jachtluipaarden die zich een hoedje schrikken wanneer Rune zijn luidste grom bovenhaalt, toch is het de ‘Afrikaanse kinderboederij’ waar Rune en Finn tussen de geitjes kunnen lopen en de beestjes kunnen strelen die op het einde van de dag de topbelevenis blijkt. In de shop van het dierenpark krijgt Finn een niet breekbare drinkbeker (het adjectief is in zijn geval niet optioneel) en Rune zijn driehonderdste knuffel: Waljos wordt de mini T-Rex gedoopt.

‘s Avonds steken we voor het eerst de barbecue aan na een deugddoende zwempartij. Een glas of twee rosé erbij en een geleidelijk ondergaande zon (maar veel trager dalende temperaturen). Meer hoeft dat echt niet te zijn.

Zelfs Kniebelknabbelknuisje stelt vast dat het zonder bemoeienissen vandaag best gelukt is. Zou ze er iets uit leren?

(28 juli 2011)