Limoges is psychologisch de meest in aanmerking komende tussenstop voor onze reis naar het zuiden, ver genoeg over de helft van de rit, maar ook niet te ver omdat een tussenstop dan eigenlijk overbodig is.
Voor we opnieuw voor meer dan vier uur de auto induiken, flaneren we ons een weg door de stad. Aan het Franse tijdbesef zijn we duidelijk nog niet aangepast wanneer we, naar Franse normen, midden in de nacht een kerk willen bezichtigen. Potdicht.
Op andere plaatsen gonst het dan weer van aangename drukte. In de markthallen bijvoorbeeld waar kraakverse streekproducten vlot van de hand gaan.
De heldere, zelfs warme dag wordt aangenaam gebroken door de schaduw in het grote park waar we bijna twee uur rondhangen. Van de fonteinen naar de speeltuin, naar de botanische tuin, naar de oude brug waar duizenden bedevaarders nog jaarlijks over wandelen op weg naar Santiago de Compostella.
Na een met rosé gekoelde lunch vloeken we ons opnieuw schor op de airco die het weer niet doet in de C8. Het ding is zogezegd al voor de tweede keer hersteld maar het blaast nog steeds meer warm dan koud.
Met in water gedrenkte onderhemdjes en enkele flessen water halen we de laatste peage en rijden we de wijnschuur van Frankrijk binnen.
Caroline, de gastvrouw van onze gite staat ons op te wachten wanneer we het domein Saint-Martin oprijden. Het is een uitgestrekt wijndomein temidden van de wijngaarden op het einde van een doodlopende weg. Een koele Chardonnay vinden we in de ijskast en ook de rest van de gite wordt meer dan goed bevonden.
De zwaluwen maken sierlijke vluchten rond de schuur. Hagedissen genieten na van de dag op de door de zon verwarmde muur.
Hotdogs om de dag af te sluiten. De kids hebben het verdiend en krijgen wat ze willen na weer een fantastische dag zweven over de Franse autowegen.
(13 juni 2009)
sur ma route 
Geef een reactie