Bommetje!

De zondagochtend helt al bijna over naar zondagmiddag wanneer we wakker worden.

We hadden geen wekker gezet. Het kindergestommel beneden, het binnenvallende zonlicht door de dakraampjes of iets anders zou ons wel wekken, dachten we. Niets van dat.

Toch heb ik vannacht niet goed geslapen. Het hobbit-huisje blijkt ook over een hobbit-bed te beschikken, ons bed. Heel smal, maar vooral heel kort, met een hoog voeteneinde waar ik net tegen zit met mijn voeten als ik in een iet of wat comfortabele houding wil slapen. Verschillende keren ben ik wakker geworden vannacht. Om 7.45 uur kijk ik op het schermpje van de iPhone. Het kalf is verdronken, denk ik. Van slapen zal niets meer in huis komen. Belinda slaapt nog als een roos. Om haar niet te wekken, ga ik in soes-modus over. En plots zijn er dik twee uren verstreken.

Voor de kids hadden we zoals steeds cornflakes ingeslagen, voor een eerste hongertje voor de echt vroege vogels of als volwaardig ontbijt, maar niemand bleek na de barbecue van gisteren nog honger te hebben de dag nadien. Een dag die ook voor hen pas begint omstreeks 8.45 uur. Finn die anders al om 7 uur rondspringt in huis bleek zelfs niet als eerste wakker. De plons van gisteravond heeft hen duidelijk deugd gedaan,

Van het geplande ontbijt en het bezoek aan een wijndomein om een weekvoorraad in te slaan, zal dus niets meer in huis komen. Een brunch dan maar.

Het is warm op het terras. De zon brandt al enkele uren enthousiast boven het landgoed.

Gedurende het jaar zijn de kinderen in dezelfde weken bij ons. Van 0 naar 5 kids in huis en omgekeerd, in enkele minuten. Zowel voor de kinderen als voor ons is het in het begin altijd even wennen, maar al heel snel vallen de dingen opnieuw in hun plooi.

In de zomervakantie zijn de kinderen door omstandigheden slechts een dikke twee weken samen bij ons.  In de andere weken zijn ofwel Rune en Finn bij ons, ofwel Robbe, Lars en Lune, ofwel zijn we met z’n tweetjes.

Vanmiddag aan tafel zien we weer hoe goed de kinderen het met elkaar kunnen vinden en hoe ze op elkaar zijn ingesteld. Rune is de levensgenieter, de bedenker en de knutselaar die in Lars zijn metgezel heeft gevonden. Robbe is, zonder er zich bewust van te zijn, the leader of the gang die zich eigenlijk niets aantrekt van wat anderen over hem denken, maar toch een groot gevolg heeft, thuis en op school. Lars leeft geregeld in een parallel universum waar roze eenhoorns de macarena dansen op een regenboog, en de anderen vinden dat meer dan ok en fantaseren rijkelijk met hem mee. Lune en Finn zijn onafscheidelijk, al zullen ze dat zelf nooit toegeven, en leven voortdurend in een dynamiek van aantrekken en afstoten. Beiden zijn ze de jongsten en waarschijnlijk daardoor proberen ze voortdurend de aandacht van de anderen te krijgen, wat hen meestal ook lukt … op welke manier dan ook.

Het gras rond het zwembad is ginger van kleur door de wekenlange hitte in de regio en de niets ontziende zon die haar stralen etmalenlang op de arme grassprietjes heeft gebeukt. Zelfs de grote naaldboom waar we verkoeling onder zoeken verliest sneller dan anders zijn naalden.

De kinderen kiezen heel de namiddag voor het diepe sop dat zeer koud aanvoelt. De voorbije week was het veel kouder en dat heeft de temperatuur van het water serieus naar beneden getrokken. Toch trekken de kids er zich weinig van aan. Het aantal ‘bommetjes’ (of ‘boemeltjes’) dat deze namiddag in het water terecht komt, moet niet onderdoen aan het luchtbombardement op Dresden dat de stad toentertijd volledig heeft vernield.

Wij houden ons intussen in stilte bezig onder de grote naaldboom met het doorklieven van de betere lectuur: een pretpakket aan tijdschriften voor (en door) vrouwen. Treffende bijblijvers als ‘Onze redactrice ging naar de parenclub’, ‘1 pina colada = 6 gin tonics’, ‘Ganz geil. Zo versier je een Duitser’ en de test ‘Heb jij een gezonde geest in een gezond lichaam?’ zorgen ervoor dat we na de vakantie weer een stevig mondje kunnen meepraten.

Een zwoel briesje maakt de tropische temperaturen draaglijk. De zwaluwen trekken scherpe kringen in de azuurblauwe lucht en scheren rakelings over het zwembad waar de kids ondertussen tikkertje in het water spelen.

Na een apero aan het zwembad en een bord pasta is het spelletjestijd. Onder het motto ‘we spelen een spel vanavond’ is het vandaag tijd om Boonanza te leren kennen.

(2 augustus 2015)