Omdat we de hele dag op zee doorbrengen, hebben we ook vandaag een Behind the scenes geboekt. Net als gisteren volgt een securitymedewerker heel de toer.
Die toer start in het theater waar plek is voor 900 gasten. Met drie shows per avond bereiken ze dus een kleine 3000 mensen. De heel populaire shows zijn meestal bij aanvang volledig volzet.
Het is steeds een vaste podiumcrew die elke avond optreedt, aangevuld met een aantal gastartiesten. Ze staan in voor hun eigen make-up, de kostuums komen van een gerenommeerde Franse firma. Met uitzondering van de creative cruise director die elke avond in verschillende talen het publiek opzweept, hebben de podiumartiesten buiten de shows de rest van de dag vrij, tenzij er gerepeteerd moet worden.
Na de creatieve kant volgt de culinaire. We bezoeken eerst de immense stockageruimtes waar de ingrediënten op paletten worden binnengereden. Die aanvoer gebeurt in principe in elke haven, maar mocht er iets mislopen, dan kunnen ze aan boord 4 à 5 dagen overbruggen.
Voor een bezoek aan de keuken, moeten we ons tooien in een Smaakpolitie-outfit XL. Naast de Benny Bax-muts en -schort, zetten we ook een muts en mondmasker op en trekken we plastiek hoezen over onze schoenen. Jammer dat we ook vandaag geen smartphone mee mochten nemen, anders hadden uit dit bezoek de leukste foto’s van de reis kunnen komen.
Ook in de keuken lopen heel veel zaken geautomatiseerd. Geen afwasploeg, maar een uiterst gesofistikeerde volautomatische afwasmachine. En dat is nodig gezien de berg afwas die op een dag verwerkt moet worden.
De sous-chef van het schip leidt ons rond in de enorme keuken. Die is onderverdeeld in verschillende zones met elk een verantwoordelijke. Hij slaat ons om de oren met indrukwekkende cijfers waar we er maar een paar van onthouden hebben. Zo worden er per dag 900 kilo bloem en 11.000 eieren verwerkt. Er is een pastamachine van 87.000 euro dat volcontinu draait.
Elke dag van de reis wordt een volledig nieuw menu met telkens verschillende keuzes per gang uitgewerkt. Wie de wereldreis maakt met MSC krijgt in totaal 131 verschillende menu’s voor zijn neus, zowel ‘s middags als ‘s avonds. Er zit telkens minstens een vlees- en een visgerecht bij en ook aan de vegetariërs is gedacht. Daarnaast verzorgt de keuken steeds een glutenvrij aanbod vanuit een volledig aparte glutenvrije bereidingszone.
Wie iets in een à-la-carterestaurant bestelt, merkt al gauw dat de gerechten in een recordtempo op tafel verschijnen. Dat kan uiteraard alleen als ook daar een systeem achter zit. Op basis van data van eerdere reizen en de voorkeuren van gasten, weten ze wat er vaak gekozen wordt. Die gerechten worden in grotere aantallen voorbereid. Op een groot scherm is er een permanent overzicht in de keuken of het klaarmaken van gerechten nog in lijn zit met de vraag vanuit de zaal. Zijn er voldoende gerechten in productie, dan kleurt het gerecht groen op het scherm, begint de vraag het aanbod te overstijgen, dan kleurt het gerecht rood op de display en moet er een tandje bijgestoken worden in de zone die instaat voor dat gerecht.
Uiteraard is er na een shift ook heel wat afval en zijn er altijd wel gerechten of broodjes over. Niets daarvan wordt elders of op een ander moment gerecupereerd. De broodjes van de middagshift, krijg je dus niet ‘s avonds op je broodbordje. Alle etensresten en het afval worden gesorteerd. Wat kan vergaan, komt in een citern waar er een soort van pulp van gemaakt wordt. Deze inhoud wordt op zee gelost. De rest reist mee met het schip tot de eerstvolgende haven.
Het valt op hoe trots de sous-chef na 18 jaar dienst op een cruiseschip nog steeds is. Hij heeft geregeld een fonkeling in zijn ogen wanneer hij vurig vertelt over zijn job en hoe de keuken georganiseerd wordt.
Dat is iets wat me opvalt tijdens de volledige rondleiding trouwens. Heel wat medewerkers zijn al jaren actief aan boord. Onze gids, die doorgaans de excursies in goede banen leidt, leeft al 10 jaar lang het grootste deel van het jaar op een cruiseschip. Ze is enorm familiair met de crew, ook al is dit de eerste rondleiding die ze zelf verzorgt. Het personeel op een cruiseschip is een grote familie zegt ze. Ze kent dan ook heel wat mensen bij naam, ook al werken ze in de drukkerij van het schip of in de grote was- en strijkzone waar we passeren.
Wie op een cruiseschip werkt, doet dat 7 dagen op 7, gedurende vele maanden. Zoiets creëert natuurlijk een band.
Wanneer we ‘s avonds naar de laatste show van de avond gaan kijken in het theater, roept de creative cruise director alle leidinggevenden van alle afdelingen een voor een op het podium, en het podium staat daarmee over de volledige breedte vol. Opvallend: de kapitein en de chef-kok krijgen het grootste applaus. Er komen ook verschillende mensen on stage van afdelingen waar we ons niet eens van bewust waren dat die er ook moeten zijn. Wat een organisatie!
De creative cruise director ratelt zoals steeds in verschillende talen voor de show zelf begint. Het is een ietwat raar figuur met rasta’s in de vorm van een grote kroket op zijn hoofd. Denk aan De Snorkels in een kleurrijk pak, en je ziet hem gelijk voor je.
De shows zijn meestal goed tot zeer goed. Ze duren zo’n 40 minuten en de variatie van wat er op een podium gebeurt, is groot, zodat je je niet kunt vervelen. Vele acts zouden zo op het podium kunnen van Het Witte Paard. Aziatische meiden met gummy lichamen die in elkaar kronkelen en nooit vast komen te zitten. Oostblokatleten die er getraind maar niet overdreven gespierd uit zien, maar toch de zwaartekracht uitdagen wanneer ze elkaar in de meest onmogelijke poses de lucht in duwen. Dansduo’s met een Colgateglimlach die duidelijk beter opgelet hebben dan ik tijdens de danslessen van Toine De Haes op Sint-Jan en in tegenstelling tot mezelf die de In Zaïre nog steeds niet beheerst, de muziek lijken te creëren met hun dansbewegingen.
Toch is de avondshow van vanavond een rommeltje. Er zat geen lijn in en de zang was bij momenten ronduit vals. John Miles zal zich alvast een paar keer gekeerd hebben in zijn graf toen een van de leadzangers Music fonetisch ten berde bracht, op een zwiebelende notenbalk.
(14 mei 2024)
sur ma route 
Plaats een reactie